Saturday, January 31, 2009

Vic Bondi - The Ghost Dances



Oι Articles of Faith ύπηρξαν εντυπωσιακοί καθόλη την πορεία τους. Ενώ τα πρώτα τους βήματα θεωρούνται εντελώς χαοτικά όσον αφορά το ηχογραφημένο τους υλικό, κατάφεραν να εξελίξουν τον πρώιμο και επιθετικό τους χαρακτήρα, μπολιάζοντας τον με μελωδία και άφταστη τεχνική, συγκριτικά πάντα με τους συνοδοιπόρους τους. Δεν θα ήταν παράλογο να πούμε πως έβαλαν και αυτοί ένα λιθαράκι στην δημιουργία του συναρπαστικού (τότε) emocore ήχου και οι στενές τους σχέσεις με συγκροτήματα της Washington D.C. επιβεβαιώνουν μία τέτοια θεώρηση. Τα δύο τελευταία τους άλμπουμ (Give thanks & In This life) είναι κορυφαία και πιθανολογώ πως σημαντικό ρόλο στο αποτέλεσμα, έπαιξε η άρτια παραγωγή του Bob Mould.

Το 1986 ο Vic Bondi, τραγουδιστής και ηγέτης των Αrticles, κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο ονόματι ''The Ghost Dances''. Mέχρι και σήμερα, η ηχητική μεταστροφή του εν λόγω καλλιτέχνη αποτελεί ένα μυστήριο. Ο ίδιος το αποκαλεί ''Μy Blues Record'' και κάτι τέτοιο δεν απέχει πολύ από την αλήθεια για να ακριβολογούμε. Το Ghost dances είναι ένας ιδιαίτερος και παραγνωρισμένος δίσκος και αδυνατώ να σκεφτώ πως θα το δεχόταν με διθυράμβους το συντηρητικό hardcore ακροατήριο. Πατώντας με το ένα πόδι στον Βob Dylan και με το άλλο στην τεχνοτροπία που είχε αποκτήσει στο πρόσφατο παρελθόν του, ο Vic δημιουργεί έναν ακουστικό δίσκο γεμάτο συναισθήματα, πάθος και ειλικρίνεια. Ο μουσικός και η κιθάρα του, τόσο απλά. Δώστε βάση εδώ αγαπητοί.

Download

Channel 3 - After the Lights go Out


Πω, πω τι δίσκος. Νομίζω πως κάθε λογικός άνθρωπος που έχει μία σχετική επαφή με το αντικείμενο (το punk rock ντε, και το μελωδικό μάλιστα) μπορεί να αναφερθεί στην συγκεκριμένη δουλειά με παρόμοιο θαυμασμό. Η ιστορία είναι απλή : οι Channel 3 (Ch3) ηχογράφησαν δύο full lengths για λογαριασμό της Καλιφορνέζικης Posh Boy (label που έχουν περάσει πολλά συγκροτήματα της εποχής όπως οι Tsol, oι Social D, Vandals και οι τεράστιοι Agent Orange), οι οποίοι ακόμη και σήμερα θεωρούνται αξεπέραστοι. Στην συνέχεια στράφηκαν σε πιο ραδιοφωνικούς ήχους χάνοντας μεγάλο μέρος της νεανικής τους ορμής αλλά κρατώντας σχεδόν αλώβητη την ποιότητα τους. Παραδόξως το συγκρότημα είναι ενεργό μέχρι και τις μέρες μας!

Το Αfter the lights go out (1983) είναι ένα αριστούργημα. Τα πάντα, από τις συνθέσεις και τους πανέξυπνους, καυστικούς στίχους μέχρι το πανέμορφο artwork μυρίζουν κλασικούρα. Και έτσι είναι, θα ήταν ανόητο να το αμφισβητούσαμε. Με κομματάρες τύπου ''What About me'', ''Manzanar'', ''Can't Afford It'', ''Seperate Peace'' και rock'n roll σφυροκοπήματα όπως αυτό του ομώνυμου, αναρωτιέσαι καμμιά φορά πως δεν απέκτησαν ακόμη μεγαλύτερη δημοτικότητα. Εδώ χώνεται και το προσωπικό μου γούστο βέβαια το οποίο με ''αναγκάζει'' να θεωρώ μεγαλύτερη σύνθεση τον pre-indie rock ύμνο ''I'll take my chances''. Ανατριχιαστικό!

Δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Η επανακυκλοφορία του δίσκου σε βινύλιο υπάρχει σχεδόν παντού και η χαμηλότατη τιμή του (κοντά στο δεκάευρω) κάνει το ''After the lights go Out'' μία επιβεβλημένη αγορά! 

Download

Channel 3

Poshboy

Wednesday, January 21, 2009

Wipers - Discography (Links not included, go buy the records you cheapos)

Λοιπόν, ας μπούμε στο ζουμί. Οι Wipers είναι μία από τις μεγαλύτερες πανκ μπάντες όλων των εποχών και πραγματικά, η μοναδική μπάντα για την οποία μπορεί να επιχειρηματολογήσει κάποιος για τους λόγους με τους οποίους βρίσκεται σχεδόν ψηλότερα απ'όλους, καλλιτεχνικά μα και επιδραστικά. Ας πω λοιπόν μερικά πράγματα.

Δημιουργήθηκαν το 1977 από τον Greg Sage, ο οποίος κινούσε τα νήματα του συγκροτήματος σε κάθε μετενσάρκωση τους, βάση της επιλογής κατεύθυνσης & συνθετικά. Το 1978 κυκλοφορεί το πρώτο τους single ονόματι better of dead και ένα χρόνο αργότερα το ντεμπούτο τους ονόματι is this real.

Kεφάλαιο 1ο : Ιs this real

Mιλάμε για έναν από τους μεγαλύτερους rock'n roll δίσκους όλων των εποχών. Το πανκ ροκ της εποχής αδυνατεί να καλουπώσει το υλικό της συγκεκριμένς δουλειάς μιας και ποπ ευαισθησίες, σκληρές κιθάρες, '60s garage και πολλές ακόμα ετερόκλητες επιρροές εμφανίζονται στα δώδεκα απίστευτα τραγούδια του. ''Return of The Rat'', ''Mystery'', ''Up front'', ''Tragedy'', ''Window shop for love'' και πολλά ακόμη σκιαγραφούν την προσωπικότητα ενός μεγάλου συγκροτήματος και ενός ταλαντούχου συνθέτη. Απίστευτο drumming από τον μοναδικό Sam Henry επίσης.


Μεγαλειώδες και διαχρονικό.

Κεφάλαιο 2ο : Youth of America

Προσπερνάμε το ep ''Alien boy'' και πηγαίνουμε σε έναν ακόμα άθλο ονόματι Youth of America. Εν έτει 1981, τότε που το hardcore έκανε τα πρώτα του ουσιαστικά βήματα και είχε επιδοθεί σε έναν ανούσιο διαγωνισμό ταχύτητας, oι Wipers κάνουν και πάλι την υπέρβαση ηχογραφώντας τραγούδια που οι κιθαριστικές ακροβασίες και η ψυχεδέλεια παίζουν τον πρώτο ρόλο. Σκεφτείτε πως το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου ξεπερνά το χρονικό όριο των δέκα λεπτών (πράγμα αξιοπερίεργο για punk μπάντα), ενώ το ''αποκαλυπτικό'' instrumental ''When it's over'' ακολουθεί στα 6:30. Κατα τ'αλλα η απίστευτη ενέργεια και η ανόθευτη έμπνευση βρίσκεται και στα επτά κομμάτια του YOA. Hands up, το ''No Fair'' έιναι ένα από τα πιο συναισθηματικά τραγούδια όλων των εποχών. 


Kεφάλαιο 3ο : Over the Edge

Δύο χρόνια μετά, το 1983, οι Wipers κυκλοφορούν τον μέχρι τότε πιο άμεσο δίσκο τους. Το Youth of America πείθει και τους πιο δύσκολους όσο αναφορά την αξία τους. Πανκ ροκ δυναμίτες όπως το ομώνυμο (το εναρκτήριο riff, αποτελεί σαφής αναφορά στους μεγάλους Dickies), το pre-sonic youth ''Doom Town'' & ''So Young''', η αυθαδής δύναμη του Romeo και στον αντίποδα, η απίστευτη μελαγχολία των ''No Generation'', ''What is'', ''No one wants an Alien''. Οι κιθάρες του Greg Sage γίνονται ακόμη πιο εκφραστικές, ιδιαίτερες και τα φωνητικά του αποκτούν μία άλλη διάσταση σε έναν ακόμη πιο ξεκάθαρης κατεύθυνσης δίσκό. Ακόμη ένα αριστούργημα.


Κεφάλαιο 4ο : Land of the Lost

Από το πρώτο δευτερόλεπτο του Land of The Lost, γίνεται αντιληπτό πως η μουσική των Wipers συνεχίζει να εξελίσσεται με μοναδικό τρόπο. Ογκώδη riff, mid tempo ως επι το πλείστον ρυθμοί, απαισιόδοξη ατμόσφαιρα, σκοτεινή ψυχεδέλεια... Το κατά βάση πανκ ροκ του Over the Edge βρίσκεται ήδη δύο χρόνια πίσω και το συγκρότημα κοιτάει μπροστά. Tα "'Different Ways'', ''Just a dream away'', ''Just Say'' και το ομώνυμο τραγούδι σταθμός (από τις πιο επιβλητικές κιθαριστικές στιγμές τους) σπρώχνουν την ηχητική τους πρόταση σε άλλα επίπεδα με τα αποτελέσματα να είναι για τέταρτη φορά εντυπωσιακά! 

Κεφάλαιο 5ο : Follow Blind
Από τους πλέον δύσκολους δίσκους των Wipers, το ''Follow blind'' του 1987 συνεχίζει την πορεία τους, σε πιο σκοτεινούς και δύσβατους ηχητικά δρόμους. Δεν θα ήταν υπερβολικό αν έλεγα πως στο συγκεκριμένο εγχείρημα, δεν διακρίνεται καμμία νότα αισιοδοξίας. Ότι παίζει εδώ, σκιαγραφεί την, ομολογουμένως έυθραυστη, πλευρά του δημιουργού του (χρόνια προβλήματα με ναρκωτικά ήταν ένα από τα βασικά ''μειονεκτήματα'' της υπόθεσης). Συνθετικά πάντως, το αλμπουμ παραμένει ενδιαφέρον. Η κιθαριστική δουλειά που έχει γίνει, είναι τρομερή και πιθανότατα η πιο οκοκληρωμένη μέχρι τότε, μιας και κάθε σόλο δείχνει να είναι επιλεγμένο νότα προς νότα. Λίγα θυμίζουν πλέον το πανκ παρελθόν του σχήματος. ''Follow Blind'', ''Someplace Else'', ''Chill Remains'' στοιχειώνουν την πρώτη πλευρά του δίσκου, ενώ στην συνέχεια βλέπουμε πάλι τις ταχύτητες να ανεβαίνουν και συνειρμοί για garage/rock'n roll αισθτηική ξεπροβάλλουν σιγά σιγά. Η αλήθεια είναι, πως ο δίσκος είναι από τους πλέον δυσκολοχώνευτους στην δισκογραφική πορεία τους, παραμένει όμως ένα αντικειμενικά πολύ καλό και ιδιαίτερο άλμπουμ. Μέσα στα τρία αγαπημένα μου σίγουρα.

Kεφάλαιο 6ο : The Circle
Το εναρκτήριο κομμάτι θερίζει. Μιλάμε για μια full on επιστροφή των Wipers στις πανκ ρίζες των πρώτων τους δίσκων. Πάντα μου έκανε εντύπωση, γιατί το Circle του 1988 αντιμετωπίζεται έως και τις μέρες μας με σκεπτικισμό. Μιλάμε για έναν σοκαριστικά ανανεωτικό δίσκο. Σαφώς και ο ήχος γίνεται λιγάκι πιο ραδιοφωνικός (όσο ραδιοφωνικός μπορεί να θεωρηθεί για τα δεδομένα τους πάντα) με τραγούδια όπως το ''Τime Marches on'' & ''Blue Red''. Σαφώς και τα κατάλοιπα του ''Follow Blind'' δεν λείπουν (''Goodbye Again'', ''Be There''-τραγούδι πρόπομπος του silver sail). Στην τελική όμως, το άλμπουμ απαρτίζεται από δέκα ισάξιες τραγουδάρες, πλούσιες (και πάλι) σε συναίσθημα και εμπνευσμένη τραγουδοποιία. 

Κεφάλαιο 7ο : Silver Sail
Πέντε ολόκληρα χρόνια χρειάστηκαν για την επαναδραστηριοποίηση των Wipers. Ο πρώτος τους δίσκος για την δύσκολη δεκαετία του '90 έιναι ένα καλλιτεχνικά επιτυχημένο πείραμα. Με σαφέστατες επιρροές από τους ακουστικούς δίσκους του Greg, το Silver Sail διχάζει ακόμη μία φορά τους πανκ ρόκερς. Desert rock, πρωτο-americana, folk, blues, rock'n roll, όλα μπολιασμένα με την έντονη προσωπικότητα του δημιουργού, απαρτίζουν την νέα τους δισκογραφική προσπάθεια. Το υλικό κινείται σε down-tempo λημέρια και εκπλήσσει με μερικές από τις πιο μαγευτικές μελωδίες που συνέθεσαν ποτέ. Η παραγωγή για πρώτη φορά σε ''καθαρά'' επίπεδα και η φωνή του Greg λιγότερο οργισμένη, μα πιο εκφραστική και ειλικρινής, πείθωντας εξαρχής για τις προθέσεις της. Μεθυστικό άκουσμα.

Κεφάλαιο 8ο : The Herd
Το ''The Herd'' κυκλοφόρησε το 1996 και πολλοί έκαναν λόγο για τον πιο ''δυνατό'' δίσκο των Wipers. Κάποιοι άλλοι, για την καλύτερη τους δουλειά μετά την πρώτη σχεδόν θρυλική τριάδα. Kαι είναι αλήθεια, πως το ''Psychic Vampire'', μπαίνει οργισμένα ικανό να σε ξεσηκώσει μα και να σε προιδεάσει για το αληθές παρόμοιων δηλώσεων. Η αλήθεια όμως, βρίσκεται κάπου στην μέση. Προσωπικά το ''Herd'' το θεωρώ έναν άνισο δίσκό. Ενώ κάποιος μπορεί να βρει τραγουδάρες τύπου ''No Place safe'', ''Sunrise'', ''Defiant'', ''Stormy'', υπάρχουν σημεία που με ξένισαν και με έκαναν να τα θεωρήσω αδιάφορα. Δεν είναι άσχημο, για την ακρίβεια δεν είναι καν μέτριο, είναι πολύ καλό. Αλλά ξέρω πως μπορούν και καλύτερα.

Κεφάλαιο 9ο : The Power in One

Το ''Power in One'' έμελλε να είναι το τελευταίο στούντιο άλμπουμ τoυς. Η γεύση που αφήνει είναι παρόμοια με του Herd κατά την προσωπική μου άποψη. Είναι μία ακόμη δουλειά με άνισο υλικό. Έχει βέβαια ένα από τα μεγαλύτερα τους τραγούδια, το ''Ι'll be around'' καθώς και μία πλειάδα καλών στιγμών, μα αδυνατεί να φτάσει το πρώιμο υλικό τους. Δεν πρόκειται να χαλάσει κανέναν βέβαια αυτό είναι αλήθεια. Απλώς είμαστε λίγο απαιτητικοί γιατί το δικαιούμαστε εν τέλει βρε αδερφέ.


Οι Wipers μπορεί να μην έγιναν ποτέ ιδιαίτερα γνωστοί (ή σχέση τους με το Ελληνικό κοινό περασμένων δεκαετιών είναι πολύ γερή παραδόξως) πέρα από το πανκ κύκλωμα και τα σύνορα του Portland, που είναι και η γενέτειρα τους, μα επηρέασαν με έναν βαθύτατο τρόπο οτιδήποτε ακολούθησε. Από το punk rock της δεκαετίας του '80, στην τότε ελπιδοφόρα ανεξάρτητη σκηνή, μέχρι και το μεγάλο breakthrough της δεκαετίας του '90 με την έλευση του Grunge. Δηλώσεις του Kurt Cobain (ο οποίος για την περιοδεία του Nevermind τους προσκάλεσε σε ρόλο support με τον Greg τελικά να αρνείται), των Dead Moon, Melvins, Mudhoney και πολλών ακόμα δείχνουν το πόσο σημαντικοί στάθηκαν στην διαμόρφωση μιας σκηνής, που σήμερα δείχνει να μην τους γνωρίζει.

Saturday, January 10, 2009

Βottomless Pit - Hammer of the Gods


Οι Bottomless Pit είναι ουσιαστικά η συνέχεια των σπουδαίων Silkworm. Ότι περιμένει να ακούσει κανείς από αυτήν μου την αναφορά, θα το βρει... εν μέρει. Σίγουρα η παράδοση των ''slackers'' συνεχίζεταi και στο Hammer of the Gods (!), άλλωστε συγκροτήματα όπως οι Pavement, Versus, Come, Superchunk, Built to Spill κτλ, στάθηκαν κάτι παραπάνω από επιδραστικά στην εξέλιξη του indie rock της δεκαετίας του '90, μίας δεκαετίας δηλαδή που μας χάρισε και τους προαναφερθέντες Silkworm. Η προσέγγιση που επιχειρείται όμως εδώ, καταφέρνει να σπρώξει το συνθετικό μοτίβο αυτών των groups, ένα βήμα παραπέρα. 

Οι δομές παρότι προκαθορισμένες, αποκτούν έναν πιο ελεύθερο χαρακτήρα, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα το υλικό να παίρνει μία ζωντανή & σχεδόν αυτοσχεδιαστική διάθεση. Αν μία τέτοια θεώρηση αποτυγχάνει στον γραπτό λόγο, τότε μπορούμε πολύ απλά να πούμε πως οι Bottomless Pit παίζουν μουσική του χθες με επίγνωση του σήμερα. Ίσως το ''Dead Man's Βlues'' προτίστως σαν τίτλος και στην συνέχεια σαν σύνθεση να τα λέει καλύτερα από μένα. Οκτώ τραγούδια λοιπόν εκ των οποίων μονάχα το τελευταίο λειτουργεί συμπληρωματικά ρίχνοντας τον δίσκο ένα σκαλί πιο κάτω από τα πολύ uψηλά επίπεδα που δικαίως ανέβηκε. Αν αναλογιστούμε δε, πως μιλάμε για καινούργια κυκλοφορία, κάνουμε τον σταυρό μας και ξεχνούμε μονομιάς τις αρνητικές παρενέργειες αυτού του τελευταίου σχολίου. 

Download

Bottomless Pit

Μοving Targets - Brave Noise


Όλοι γνωρίζουμε την έντονη επιρροή που άσκησαν στα σχήματα της εποχής οι θρυλικοί Mιννεαπολίτες Husker Du. Μία επιρροή που διακρίνεται ακόμη και σήμερα σε σχήματα του αμιγώς punk/hardcore ήχου όπως οι Leatherface μα και σε άλλα ακόμη πιο ανορθόδοξα όπως οι σχετικά νεοσύστατοι noise popsters Parts & Labor. Ακόμη και τότε όμως, στην φαινομενική διάσπαση της σκηνής, πολλοί επέλεγαν τον θεωρητικά συμβατικό δρόμο της μελωδίας ξεχνώντας πως ότι φαίνεται απλό στην εφαρμογή, τυγχάνει να είναι δύσκολο στην πραγματοποίηση του. Kαι να που οι πρωτοποριακοί για την εποχή συναισθηματισμοί, μη χαρίζοντας στους Huskers το μαζικό breakthrough που επιζητούσαν, έθεσαν τις βάσεις της επιτυχίας για κάποιος μεταγενέστερους, alternative rock πλέον, και άκρως πετυχημένους (ειδικότερα στην δεκαετία του '90) μουσικούς όπως οι Soul Asylum,& οι Lemonheads. Δυστυχώς, ή ευτυχώς, ό δρόμος της επιτυχίας δεν ήταν για όλους στολισμένους με ροδοπέταλα.

Brave Noise λοιπόν.

Οι Moving Targets ηχογράφησαν τέσσερις δίσκους για λογαριασμό της επίσης Βοστονέζικης Taang. Το Brave Noise αποτελεί τον δεύτερο κατά σειρά και κατά την ταπεινή μου άποψη τον πλέον ολοκληρωμένο της μπάντας. Φυσικά η παράγραφος εισαγωγή δεν είναι διόλου τυχαία μιας και το εν λόγω άλμπουμ πατάει με το ένα πόδι στην πολυεθνική περιόδο των Μουld/Norton/Hart (λιγότερη περιπέτεια, ξεκάθαρη ωριμότητα;) και με το άλλο σε ένα μωσαικό αντικροούμενων επιρροών της τότε κολλεγιακής rock σκηνής. Για να αρχίσω και τους παραλληλισμούς, κάπως έτσι θα ακούγονταν οι Dinosaur Jr αν ηχογραφούσαν για την Simple Machines ή αν θέλετε να το χοντρύνουμε και λιγάκι, για την Βρετανική Creation. Bέβαια, δεδομένου του πρώιμου punk χαρακτήρα τους, μην εκπλαγείτε αν κανά δυό τραγούδια κουβαλάν την αύρα των Descendents (στα πιο μελωδικά τους, σαφώς σαφώς).

Συμπερασματικά το Brave noise είναι ένας συνολικά εξαιρετικός δίσκος που χάνει στα σημεία από αυτούς που πετύχαν την αναγνώριση. Παραμένει ένα ντοκουμέντο για μία εποχή που δείχνει να έχει ξεχαστεί προ πολλού, μία εποχή που το indie rock είχε ουσία τόσο εννοιολογικά όσο και επιγραμματικά. Νothing changes μας λένε, αλλά εμείς δεν τους πιστεύουμε!

(1989 - Taang! Records)

Download

Taang!

Moving Targets